Pamiętniki wampirów - L. J. Smith

Co jest ze mną nie tak? Dlaczego nie zachwycają mnie książki, w których zakochują się inni? A tymi innymi jest ponad 200 000 Polaków i 2 000 000 Amerykanów!

Księga 1: Przebudzenie, Walka, Szał
Elena: piękna i popularna, może mieć każdego chłopaka.
Stefano: tajemniczy i mroczny, wydaje się jedynym chłopakiem odpornym na wdzięki Eleny.
Damon: seksowny, niebezpieczny i opętany żądzą zemsty na Stefano – bracie, który go zdradził.
Połączy ich uczucie, które może się okazać równie zabójcze jak blask słońca…

Nie znałam Pamiętników Wampirów. Nic a nic. Wiedziałam, że coś takiego istnieje, zdobywa sławę i serca młodych czytelników, ale nic poza tym. Nawet jednego odcinka serialu nie oglądałam! Dzięki temu nie zakochałam się w aktorach i nie mogłam kojarzyć scen wykreowanych przez reżyserów. Więc podczas czytania była tylko książka i moja wyobraźnia. No i setki wcześniej przeczytanych książek – bazujących na tym samym (ju hu…).

Elena to piękność nad pięknościami – królowa szkoły, której żaden chłopak się nie oprze. Do czasu pojawienia się przystojnego cudzoziemca, Stefano, który nie zwraca na nią uwagi. Elenie się to nie podoba, więc za wszelką cenę stara się go uwieść. Lecz nie jest to takie proste, gdyż chłopak nie pada jej na kolana po jednym trzepnięciu rzęsami (ale robi to po drugim razie…), a do tego ma swój sekret, który dziewczyna musi wiedzieć. Tego samego dnia, w którym przybywa Stefano, w mieście zaczynają dziać się dziwne niewyjaśnione okoliczności. Elena poznaje również Damona – czarującego, złego mężczyznę…

Serio – po lekturze spodziewałam się czegoś innego. Może to dlatego, że oczekiwałam po zekranizowanej powieści więcej, niż od przeciętnej kopii powielenia schematów z rodu „Zmierzchu”. A co najlepsze! „Pamiętniki wampirów” zostały napisane wcześniej – w latach 90. Wtedy to naprawdę musiało być „Bum!” Jednak i tak największą sławę powieści przyniósł „Zmierzch”… Bo to po jego pojawieniu się, wszędzie doszukiwano się wampirów.

Bohaterowie nie są jacyś oryginalni. Elena jest na początku dziewczyną bez serca, która rzuca chłopaków jednego po drugim bez mrugnięcia. Otacza się wianuszkiem znajomych, bez których nie wyobraża sobie licealnego życia. Lecz wszystko się zmienia po pojawieniu się tajemniczego chłopaka. Stefano jest cichy, praktycznie w ogóle się nie odzywa, ale jest przystojny! A gdy już ta dwójka zostaje parą (nie, to nie jest spoiler, to oczywista oczywistość) świata poza sobą nie widzą (co najlepsze nawet nie wiem, czemu się w sobie zakochali…).

Ta książka była momentami przewidywalna, momentami nawet (!) mnie zaskoczyła, ale nie nazwałabym jej jakimś super ekstra bestsellerem. Jest typową młodzieżówką. Niektóre momenty wlokły się niemiłosiernie, a niektóre za szybko – na przykład momenty walk. Więc co sprawiło, że powieść jest aż tak uwielbiana – może romans? Jeżeli mam być szczera, nie był on zbyt odkrywczy, a trójkącik był tylko tyci-tyci ciekawy.

Wyszło trochę, jakby mi się książka całkowicie nie podobała! A to nie jest tak do końca. Po prostu moje rozżalenie wychodzi na wierzch. „Pamiętniki wampirów” czytało mi się przyjemnie, nie powiem że nie. Niektóre momenty idą na plus, gdyż w porównaniu do „Zmierzchu” jest tu mniej kolorowo. To w końcu wampiry, którzy jeszcze do końca nie pozbyli się swych cech drapieżników! Dobrze czytało mi się końcówkę, która może innych zaskoczyła, ale nie mnie, gdyż mam zakupione pozostałe trzy tomy (zrozumieją to ci, którzy już to czytali).

~~~~~~~~~~~~

Tytuł: Pamiętniki Wampirów

Autor: L.J.Smith

Wydawnictwo: Amber

Data wydania: 1992

Liczba stron: 484

Kategoria: Dla młodzieży

~~~~~~~~~~~~