W młodym ciele charakterów wiele - Dwie Marysie [Ewa Nowak]

Wiecie, co jest pięknego w dłuższych sagach? To, że możemy przyglądać się metamorfozom głównych bohaterów - widzieć, jak na naszych oczach dorastają, kształtują swój charakter i poglądy. Ewa Nowak w serii Miętowej zapewniła nam właśnie taką możliwość, o czym doskonale świadczy piętnasty tom - Dwie Marysie - w którym raz jeszcze spotkamy się z rodziną Gwidosz: tym razem starszych o kilka lat.

Marysia Gwidosz to jedna z ulubionych postaci z Wszystko, tylko nie mięta. Inteligentna i wygadana istotka ma już szesnaście lat i jak każda nastolatka w jej wieku właśnie przeżywa młodzieńczy bunt. Wszystko ją denerwuje - włącznie z kochającą, wyrozumiałą rodziną. Jednakże największą kulą u nogi staje się dla niej związek przyjaciółki, Natalii, z jej starym kolegą. Podświadomie zazdrości jej szczęścia i tego, że przeżywa swoją młodość, jak każda normalna licealistka. A przecież... Marysia nijak nie jest normalna. Z mało którym chłopcem potrafi porozmawiać z sensem. Aż w końcu jej drogi krzyżują się z wróżką Sylwaną (bohaterką Niewzruszenie)... dzięki niej zaczyna poznawać pewnego Zwierzaka.

Dwie Marysie to powieść, która może i mnie nie zachwyciła, lecz dała mi wiele uśmiechu na cały dzień - jeszcze długo po lekturze. Miło było powrócić do tej lekko zwariowanej rodzinki Gwidosz i zobaczyć, jak się pozmieniali. Nie zabraknie także Kuby i Malwiny i ich samodzielnie założonych rodzin. Pozytywnie zaskoczył mnie powrót głównych bohaterów z innej powieści Ewy Nowak!

Oto powieść o trudnym okresie dojrzewania, z którym każdy z nas albo się już zmierzył, albo dopiero ma za zadanie się zmierzyć (bo to na pewno go nie ominie). Tutaj autorka miała rację, iż podczas tego buntu nastolatek posiada w sobie dwie lub więcej osobowości, które są tak sprzeczne ze sobą, iż nawet mogą zdenerwować samego chłopca/dziewczynkę.

- Wiesz, Malwinko, nie lubię tej Marysi - wyznała szczerze.

- Jak to "tej" Marysi?

- Może ty ją lubisz, ale to tylko dlatego, że z nią nie mieszkasz. Ja zdecydowanie wolę tę drugą.

- Ale jaką drugą? - Malwina nie zrozumiała.

- Jak to jaką? Tę miłą, normalną. Tę naszą kochaną Marysię, którą kiedyś była. Tę, z którą wszystkich ogrywamy w państwa-miasta i z którą można się pośmiać i poobgadywać chłopaków.

- To znaczy, że teraz są dwie Marysie, tak?

- Tak. Na przykład wczoraj rano była w domu ta stara, lepsza Marysia.

- A ta druga?

- Rano wyszła ta pierwsza, ale wróciła ta druga. Ja tylko spojrzę i już wiem, która jest teraz. Ta druga jest okropna. Dobrze, że nie musisz z nią mieszkać. Czepia się, wrzeszczy, jest zazdrosna, wymusza na nas to, na czym jej zależy.

[str. 176]

Dwie Marysie będą miłym uzupełnieniem - choć może powinna bardziej powiedzieć: ciągiem dalszym - aż dwóch wcześniejszych tomów z serii, choć oczywiście książkę można przeczytać i bez wcześniejszej znajomości jakiejkolwiek innej powieści Ewy Nowak. I chyba tę cechę tak bardzo lubię w tej serii - to, że w zależności od potrzeb, możemy sięgnąć po odpowiednią historię.