Dlaczego blogerzy książkowi kłamią?

 

Mam wrażenie, że będę stąpała po grząskim gruncie, ale postaram się to wszystko napisać tak składnie i tak zrozumiale, na ile będę w stanie. O czym w tym momencie chciałabym porozmawiać? Otóż ostatnio obserwuję książkosferę z lekkim przymrużeniem. Niby uczestniczę w tym światku, a z drugiej stronie - zapewne dzięki sporej przerwie w blogowaniu przez wzgląd na wyjazdy do Niemiec - jestem nieco z drugiej strony, czyli zwykłego czytelnika/obserwatora. I ja mam takie małe pytanie - co tu się dzieje? 

Czy tylko ja zauważam, że opinie niektórych blogerów mijają się z prawdą? Jakim cudem każda przeczytana powieść może się podobać, tak że nawet jak są wady... to w podobnych recenzjach to tak naprawdę same zalety? Na zdrowy rozum - nie ma możliwości, by wszystko się nam podobało. To jest niemożliwe. Wniosek - bloger pisze pod dyktando... ale kogo?

Czy wydawnictwa? Z całym szacunkiem - sama mam okazję współpracować z wieloma wydawnictwami i naprawdę nigdy nie zdarzyło mi się, by ktokolwiek rozkazał mi napisać pochlebną recenzję. Wręcz przeciwnie! Każdy dawał mi rękę. Najwyżej mojej opinii później się nie udostępniało, co jest całkowicie zrozumiałe. Chyba że bloger tego nie wie i boi się, że opinia wytykająca wady wykluczy go z grona recenzentów tegoż wydawnictwa? To ja tu teraz mówię - wcale że nie.

Chyba że pisze dobre recenzje, by wydawnictwo udostępniło ich opinie. Przybędzie więcej obserwatorów, statystyki pójdą w górę. Tylko czy coś to zmienia? Staniemy się kukiełkami samych siebie - prześmiewczymi postaciami, z których sami byśmy się śmiali. A blogerzy przecież w miarę się nawzajem znają i wiedzą, czyje recenzje są godne uwagi.

Więc czyżby blogerzy chcieli pochlebiać pisarzom? Na to aż mi ręce opadają. Ja rozumiem, że można lubić autorów, pisać z nimi, rozmawiać, cokolwiek. Ale czy to znaczy, że kiedy napiszą coś gorszej jakości, nie mamy prawa już tego zaakcentować w swojej recenzji? Moim zdaniem jeżeli wytykamy jakieś niedociągnięcia, pisarz jest tylko wdzięczniejszy. Konstruktywna recenzja była, jest i będzie zawsze ceniona. Pamiętajmy o tym!

A piszę to wszystko dlatego, że mnie szlag strzela, kiedy ktoś mi zachwala jakiś tytuł, a ja od początku do końca lektury po prostu się męczę. I nie uwierzę, by inny recenzent (który czyta - wg statystyk - o wiele więcej niż ja) nie zauważył tych niedociągnięć, tych schematów, tej prostoty, nieplastycznego języka. Czy stałoby się coś, gdyby ktoś odważył się o tym napisać choć jedno zdanie? A właściwie... to po co kłamać?

Stąd też mam prośbę - piszmy szczerze. Ja wiem, że głównie każdy z nas pisze dla siebie, ale ktoś to mimo wszystko czyta. Nasza opinia może w mniejszym bądź większym stopniu wpłynąć na czyjś zakup... a chyba ważne jest podkreślać, jakie tytuły są warte każdego pieniądza?

Chyba, że się całkowicie mylę. Ale chcę znać prawdę, więc jeżeli ją znacie - piszcie. Bądźmy blogerami, ale przede wszystkim czytelnikami :)