Minęło wiele lat od momentu, gdy Hastings spotkał się z Herkulesem Poirotem. Nie spodziewał się, że wielkiego detektywa pokona cokolwiek, a tym bardziej choroba. Mały Belg jeździ na wózku, skarży się na bóle serca. Ale spokojnie! Jego szare komóreczki działają w pełni. I ma plan! Zaprasza Hastingsa do pensjonatu w Styles z konkretnego powodu - jego stary przyjaciel ma być oczami i uszami, gdyż... zdarzy się morderstwo. Nie znamy mordercy, tożsamość ofiary również jest nieznana, jednakże obecność Iksa świadczy o tym, że coś złego się wydarzy. A jak wiadomo, Herkules Poirot nigdy się nie myli.
Ten dzień musiał kiedyś nadejść. Dzień, kiedy wszystko się kończy; kiedy opada kurtyna. Przeczytałam wszystkie książki o Herkulesie Poirocie, więc mogłam wreszcie zamówić Kurtynę w Taniej Książce. Oczywista oczywistość, że miałam ogromne oczekiwania. Bardzo trudne zadanie stanęło przed Agatą Christie, by napisać coś na tyle wyjątkowego, by poczuć satysfakcję z lektury. Uwaga - udało się!
Przyznam szczerze, że to jedna z lepiej przygotowanych książek detektywistycznych, jakie kiedykolwiek czytałam, gdzie autorka od samego początku bawiła się z czytelnikiem, choć czytelnik ma wrażenie, że historia nawet się jeszcze nie zaczęła. Zakończenie wielkiej przygody młodego Belga było doskonałe i jedyne w swoim rodzaju, a przede wszystkim dające coś więcej - zastanowienie się nad tematem moralności. Bynajmniej nie odstaje od największych dzieł tej autorki.
Agata Christie nie należy do sentymentalnych osób. Jej powieści to powieści ze śladowymi znakami historii głównych bohaterów (serio - my kompletnie nic nie wiemy o jej głównych bohaterach, oprócz tego, co jest oczywiste), a mimo to udało jej się stworzyć na tyle charakterystycznego małego Belga, że nie sposób się nie wzruszyć. Zamknięcie klamrą jego opowieści (ostatnia sprawa ma miejsce w tym samym miejscu, co pierwsza) sprawiło, że zrobiło mi się po prostu smutno. Nawet te wypowiedziane niby mimochodem wspomnienia sprawiły, że poczułam, jakbym znała Poirota od podszewki. I faktycznie znałam. Trzydzieści kilka powieści przecież przeczytałam!
To zaledwie 200 stron czystego tekstu wypełnionego zbrodnią. Styl Christie jest doskonały, w punkt, nie ma się do czego przyczepić. Tylko ona potrafiła pisać tak prosto, a przy tym tak prawdziwie. Kurtyna to lektura do przeczytania na raz - tak jak wszystkie inne jej książki (choć niewątpliwie można powracać do lektury). W dodatku w tak pięknej oprawie z tak cudownie symboliczną okładką! Piękno.
Kto nie zna, niechaj pozna, bo to książka naprawdę wyjątkowa. Wszystkie książki Agaty Christie są jedyne w swoim rodzaju. Polecam zapoznać się z Kurtyną dopiero na końcu (będzie miała wtedy ten rodzaj nostalgii, której wam życzę podczas lektury). Wszystkie książki Christie znajdziecie w bestsellerach Taniej Książki, także odsyłam Was do nich i polecam!
Tej książki Christie nie miałam jeszcze okazji czytać.
OdpowiedzUsuńKsiążki jak narkotyk