Pierwsza po noblu powieść Kazuo Ishigury.
Klara to Sztuczna Przyjaciółka - coś na zasadzie robota, tyle że znacznie mądrzejszego, posiadającego zdolności poznawcze, pamięć oraz, jeżeli nie przede wszystkim, wbudowaną empatię. Jej zadaniem jest być przyjaciółką swojego "nabywcy", którym okazuje się nastoletnia Josie. W ten sposób Klara opuszcza sklep ze Sztucznymi Przyjaciółmi i udaje się do pięknego domu z pięknym, oświetlonym słońcem salonem i rozpoczyna swoją życiową misję... pytanie tylko jaką?
Muszę przyznać, że początkowo byłam szczerze zaintrygowana sposobem prowadzenia akcji. Niestety z mojej strony fabuła nie należy do najoryginalniejszych (ostatecznie o robotach swego czasu już trochę poczytałam przy okazji innych lektur), ale na pewno nie można odmówić sposobu przedstawienia godnego lepszej sprawy. Zdecydowanie widać, że jest to powieść noblisty. Bez problemu dostrzeżemy te wszystkie nawiązania, przemyślenia, niedopowiedzenia oraz - oczywiście - morał.
Problem w tym, że chyba jestem za mało wrażliwa na tę powieść. Bo albo to moja wina, albo wina samej prozy, że mimo największych chęci nie zachwyciłam się tą opowieścią tak, jakbym sobie tego życzyła. Mimo że Kazuo Ishiguro dobiera piękne słowa, brakowało mi w Klarze i Słońcu czegoś bardziej.. bo ja wiem... wyrafinowanego? Czegoś, co by dawało poczucie, że czytam coś więcej (jak to miało miejsce podczas lektury Biegunów Olgi Tokarczuk). Nic takiego nie miało miejsca. Niestety.
Klara i Słońce to wbrew pozorom krótka, ciepła opowieść o przyszłości, gdzie robot może stać się przyjacielem. Pytanie, na które na pewno trzeba będzie sobie zadać brzmi: do jakiego stopnia może pozwolić sztucznej inteligencji wpływać w nasze życie. Poszukajcie tej odpowiedzi w sobie razem z tą książką, bo mimo że szczególnie nie polecam, na pewno też nie odradzam.
Format: 125x195
Jeszcze nie znam żadnej książki Kazuo Ishigury, ale mam w planach nadrobić.
OdpowiedzUsuńDuże wyzwanie stało przed tym tytułem. Też planuję ją przeczytać.
OdpowiedzUsuńKsiążki jak narkotyk
Interesująca lektura
OdpowiedzUsuńMam w planach przeczytać tę książkę.
OdpowiedzUsuńZ Ishiguro to tak trochę jest, że niby jego książki mają być emocjonujące, a z tymi emocjami bywa różnie. Choć nie zmienia to faktu, że facet pisze pięknym językiem.
OdpowiedzUsuńJakoś nie miałam okazji poznać twórczości Ishiguro. Już teraz jestem ciekawa i może zacznę od tej książki.
OdpowiedzUsuń