No wreszcie! Ile to ja już lat czekałam na kolejną powieść jednej z moich ulubionych pisarek? Trzy? To stanowczo za długo. Wierzcie bądź nie, ale nie ma drugiej takiej autorki, która w tak prostych słowach podejmuje tak trudne tematy i robi to tak dobrze. Jeszcze długo po lekturze, czytelnik siada i zastanawia się nad własnym życiem. Ale jakże by inaczej, skoro bohaterami Anny Łaciny są zawsze ludzie z krwi i kości, tak bardzo ludzcy, że ma się wrażenie, że zna się ich od dawna.
Zima. 15 grudnia. Tego dnia tata, Adam Konieczka - jedyny żywiciel rodziny - znika i z niewyjaśnionego powodu nie wraca, a dziewiętnastoletnia Sylwia i szesnastoletnia Zuzanna muszą zrobić wszystko, by go odnaleźć. Udają się na policję, roznoszą ulotki, samodzielnie sprawdzają miejsca, w których ich tata lubił spacerować. W międzyczasie muszą poradzić sobie nie tylko ze smutkiem i poczuciem straty, lecz także ze szkołą, miłością, zbliżającą się Wigilią, a na dokładkę z niepełnosprawną babcią.
Dziewczyna o perłowych włosach to powieść o wielu twarzach. Z jednej strony wydaje się, że główną osią fabularną jest zaginiony ojciec, lecz z drugiej strony nie trudno zauważyć, że prawdziwe życie nie składa się tylko z jednego wątku. Tak też jest w tej książce, która przedstawia prawdę o nas samych. A że czasami trudną? No cóż.
Poznajemy Sylwię i Zuzannę. Jedna to pani perfekcjonistka. Dziewczyna odpowiedzialna, sumienna, a przy tym zagubiona we własnym sercu. Jej chłopak, Oskar, coraz bardziej nastawa na to, by zamieszkali razem i wreszcie poszli o krok do przodu w relacji. Problem w tym, że dziewczyna się waha, a fakt, że źródłem jej wahania jest tata, który zaginął, wcale nie ułatwia odnalezienie się w swoich emocjach. W drugim krawężniku mamy Zuzannę. Kreatywną, śmiałą, a przy okazji zamkniętą w sobie dziewczynę, która nie potrafi poradzić sobie z emocjami. Zaginięcie ojca sprawia... że nie czuje nic. Pustkę. Dlaczego młoda dziewczyna jest tak obojętna na los ojca? To bardzo dobre pytanie.
Oczywiście w książce znajdzie się miejsce także dla postaci drugoplanowych. Żeby dodać trochę codzienności, w rodzinnym mieszkaniu znajduje się też babcia... i cóż. To taka typowa babcia. Szczera do bólu, zrzędliwa starsza pani, która do najmilszych nie należy. I właśnie ona - wbrew pozorom - jest jedną z tych postaci, nad którą warto się pochylić. Wbrew pozorom wkurzała mnie niemiłosiernie, ale jej wątek był dla mnie bardzo ważny.
To nie jest amerykański film, a polska rzeczywistość. Anna Łacina przedstawia możliwe przyczyny i skutki zaginięcia, a przede wszystkim to, jak sobie z tym poradzić. Dziewczyna o perłowych włosach to książka o życiu - czytelnik na daną chwilę podgląda życie bohaterów w najbardziej znaczącym momencie ich życia, po czym musi od nich odejść, by ci mogli żyć dalej. Lecz oni zostają w nas na dłużej. Zapewniam Was, że ich historia na pewno nie pozostanie obojętna.
Te prawie pięćset stron powieści czyta się jednym tchem. Powieść zbudowana jest głównie na żywych dialogach i prostych opisach życia codziennego, w których czytelnik bez trudu się odnajdzie. Historia osadzona jest w realiach Gniezna, które możemy poznać poprzez opisy, co będzie niewątpliwą gratką dla mieszkańców dawnej stolicy Polski. Książkę czyta się gładko, lekko i z uśmiechem na ustach, więc - że się tak wyrażę - "Panie, kup Pan tę książkę i czytaj".
Czego by tu nie mówić, to zdecydowanie książka dla wszystkich. Ja wiem, że pewnie nastolatki w głównych rolach odstraszają potencjalnych starszych czytelników, ale możecie mi wierzyć na słowo - Anna Łacina pisze literaturę dla każdego pokolenia. Na tym polega jej sukces, że jej powieści może czytać każdy, gdyż każdy wyciągnie z niej coś innego. W Dziewczynie o perłowych włosach jest tyle wątków - niby rzuconych mimochodem, ale znaczących - że zostawiają po sobie ślad.
Polecam! Po stokroć polecam! Dziewczyna o perłowych włosach to na pewno ewenement na skalę światową, bo jakże wytłumaczyć zjawisko, że zwyczajni bohaterowie są tak bardzo niezwyczajni, a przez to tak bardzo przez nas lubiani?
Zapamiętam tytuł tej książki na przyszłość.
OdpowiedzUsuńPolecam, dziś skończyłem czytać. Kolejna udana książka w wykonaniu autorki.
OdpowiedzUsuń