Dźwięki wspomnień - Katarzyna Meres

Gdy tylko się dowiedziałam, że koleżanka po fachu - podobnie jak ja blogerka oraz mól książkowy - postanowiła wydać swoją książkę, wiedziałam, że koniecznie muszę ją przeczytać. Nie tylko ze względu na sympatię do niej, ale przede wszystkim z ciekawości. Byłam ciekawa, jak ktoś, kto ocenia i recenzuje książki, potrafi napisać własną.

"Dźwięki wspomnień" to dwa pamiętniki. Pamiętniki dwóch kobiet - niby różnych, a jednocześnie mających ze sobą wiele wspólnego - które próbują przenieść na papier wszystkie swoje przeżycia, uczucia i myśli, które kłębią się w głowach i w sercach. Nie mają łatwego życia ani ułożonych stosunków. Nie czują spokoju ani bezgranicznego szczęścia. A może jednak...?

Pierwsza historia - historia z pamiętnika Emilii - opowiada smutną historię dziewczyny porzuconej przez swojego ukochanego, z którym łączy go piękna córeczka. Dziewczyna wierzy jednak, że gdyby nie ojciec i jego gwałtowność, wszystko potoczyłoby się inaczej... oraz gdyby nie jej choroba. Choroba, która z dnia na dzień zabiera jej coraz więcej sił i energii. Właśnie tymi ostatkami pisze swój pamiętnik, by następnie przekazać go swemu ukochanemu, a później Marysi...

"Znamy się od dawna, ale nic o sobie nie wiemy. To jest okrutna prawda. Nie chcemy o sobie nic wiedzieć. Wolimy się kłócić i żyć domysłami. Przecież sam zdajesz sobie sprawę, jak wyglądają nasze rozmowy. Ja udaję, że nie wiem o Twoim dziecku. A ty nawet nie wiesz, że umrę". 

Druga historia jest inna, choć również opowiada o tych samych uczuciach i emocjach z nim współdziałającymi - o miłości. Opowiada o niej starsza pani - babunia - która zapisała w pamiętniku o swojej młodości, zauroczeniu, a w końcu zakochaniu w Nim. W Nim, do którego od zawsze tęskni, a bez którego czuje się dziwnie samotnie.

"Czym byłoby moje życie bez niego? Czym byłoby... Smutnym snującym się odcinkiem, gdzie na końcu czekałaby na mnie śmierć, bo do niej bym dążyła w tej samotności. Gdyby nie on, nadal błądziłabym po mieście moich myśli pomiędzy niewielkimi uliczkami i ogromnymi przepaściami, popadając z jednej skrajności w drugą, a potem bym uciekła (co zawsze robiłam), gdyby nie on...".

Obie historie zawierają w sobie tę głębię, której teraz często próżno szukać w wielu książkach.Obie historie opowiadają o tym samym zaangażowaniu, nadziejach i rozczarowaniach, z którymi nieuchronnie łączy się słowo "miłość". Autorka licznie napomina w swoich tekstach, że miłość nie jest idealna, nie należy do prostego uczucia. Pociesza jednak - co przekłada się na optymistyczny wydźwięk utworów - że miłość jest jedyna, prawdziwa, głęboka i szczera.

Emocjonalność, wypływająca spod rąk autorki, ukazuje się w każdym zdaniu. To piękne, jak trafnie Katarzyna Meres potrafiła ubrać w zdania tak trudne zagadnienia, jakich w "Dźwiękach wspomnień" jest po pęczki. Teksty należą bowiem do uniwersalnych i bardzo często możemy słowa autorki skopiować i wkleić we własne usta. 

Osobiście bardziej spodobało mi się drugie opowiadanie. Historia kobiety z wieloletnim stażem małżeńskim przekonała mnie do wiary w stałość uczuć - nie wszystko w życiu bohaterki było proste i piękne, bardzo często musiała ona zmierzyć się z innymi, a nawet ze swoim ukochanym, który w pewnym momencie związku starał się ją zmienić. Lecz przecież miłość - którą ona starała się rozłożyć na części i wnikliwie zanalizować - dodaje sił.

Pierwsze opowiadanie również było dobre, a podczas czytania można było się nieraz zasmucić i współczuć bohaterce. Powiem szczerze, opowiadanie było jak dla mnie zbyt przedramatyzowane, przez co wydawało się nierealne i z lekka naciągane.Lecz nie przeszkadza to przecież w odbiorze.

Język autorki jest plastyczny i zrozumiały. Nietrudno nie zauważyć zaangażowania autorki w swoje debiutanckie dzieło oraz miesiące ciężkiego zmagania się z utworem. Takiego solidnego warsztatu literackiego może pozazdrościć niejeden pisarz.

Słowem - jest to jak najbardziej udany debiut! "Dźwięki wspomnień" są naprawdę miłą lekturą na każdą porę roku - rano czy wieczorem, bowiem przesłanie trafi do nas za każdym razem. Katarzyna Meres udowodniła, że potrafi pisać, co myślę, może mieć coś wspólnego z jej książkoholizmem. Bo tylko ktoś, kto kocha książki, potrafi napisać takie dzieło!

PS. Kasiu, oby jak najwięcej takich książek wyszło spod Twego pióra! Trzymam kciuki!! :)

Zapraszam na bloga autorki: TUTAJ.

~~~~~~~~~~~~

Tytuł:Dźwięki wspomnień

Autor:Katarzyna Meres

Wydawnictwo: Novae Res

Data premiery: marzec 2014

Liczba stron: 104

Kategoria: Literatura kobieca

~~~~~~~~~~~~

Ocena: 5 (bardzo dobry)