Czy mordercy mają sumienie? [Ekranizacja I nie było już nikogo (2015)]

Za każdym razem, gdy oglądam w telewizji bądź słyszę w radio o niezwykle okrutnych czynach popełnionych przez ludzi, szczerze zaczynam się zastanawiać, czy te dwunożne postacie o charakterystycznych cechach fizycznych świadczących o tym, że są z tej samej rasy co moi najbliżsi, naprawdę są ludźmi? Czy oni nie mają sumienia? A jeżeli jeszcze je mają... jak mogą nadal żyć ze świadomością zamordowania, zgwałcenia, okradzenia drugiego człowieka?

I choć brzmi to mało humanitarnie, odruchem ludzkim staje się wtedy myśl, by i oni posmakowali tego, co sami zgotowali. By też poczuli ten lęk i ból, który zgotowali swoim ofiarom. Głos starszego pokolenia jest wtedy jednogłośny - kara śmierci. Bo czy ci ludzie nadal są ludźmi?

Agata Christie musiała podobnie zastanawiać się nad sensem istnienia sumienia, skoro zdecydowała się napisać jeden z najlepszych kryminałów wszech czasów, który zajął 19. miejsce na liście 100 najlepszych powieści kryminalnych według CWA. Mowa oczywiście o I nie było już nikogo - tym razem zamiast na pierwowzorze skupimy się na mini serialu z gwiazdorską obsadą, który miał swoją premierę 26. grudnia 2015 roku (o czym wspominałam już w innym poście)

Nie muszę chyba mówić o tym, że serial jest genialny i oglądałam go z największą uwagą, na jaką mogłam się zdobyć. Jest fenomenalny i widać, że wszyscy - ale to naprawdę wszyscy pracujący przy tym projekcie - nawet w najmniejszym momencie nie zapomnieli, nad czym tak właściwie pracują. Serial oddaje ducha powieści Christie, choć oczywistością jest, że twórcy dodali też nieco zaskakującego smaczku od siebie, tworząc kryminał z krwi i kości. Choć przecież I nie było już nikogo nie jest tylko i wyłącznie kryminałem.

To także - jak nie przede wszystkim - powieść psychologiczna. Na kartach powieści, jak i na szklanych ekranach odnajdziemy aż dziesięć różnych portretów psychologicznych - i to w dodatku zabójców. Każdy z przybyłych na Wyspie Żołnierzyków jest winny czyjejś śmierci, którą żaden sąd nie mógł udowodnić (nie ma dowodów - nie ma morderstwa). Jednakże ktoś poznał ich tajemnice ukrytą w ciemnych kątach umysłu... i wiedział, jak sprawić, by się przyznali.

Zastanawiające jest to, że w pierwszej chwili nikt nie przyznawał się do zarzucanych im czynów. Udawali nieświadomych bądź całkowicie wypierali się podobnym pogłoskom. Dopiero z czasem - zdając sobie sprawę, iż z tej wyspy nie ma ucieczki - przyznają się do wszystkiego. Czyżby to znaczyło, iż zrozumieli swe błędy? A może po prostu człowiek potrafi przyznać się do prawdy dopiero po przyparciu go do ściany?

Ciekawostką może okazać się sama interpretacja wyspy. Może być postrzegana rzecz jasna jako wyspa, czyli zamknięty obszar bez możliwości ucieczki. Jednakże z filozoficznego punktu widzenia "wyspę" można uznać za indywidualną świadomość. Każda z osób znajduje się sam na sam ze swoim przestępstwem, jest skazana na to, by stanąć przed samym sobą w prawdzie, tj. samodzielnie zdefiniować popełnioną zbrodnię*.

Serial BBC spisał się mistrzowsko w zobrazowaniu tych wszystkich szalonych uczuć i myśli, które miotały postaciami. Jedyne, czego zabrakło, to dokładnego wyjaśnienia krok po kroku całego geniuszu. Oczywiście jakieś jest, lecz bardzo pobieżne. Choć może to i dobrze - spragniony wiedzy czytelnik sięgnie po książkę.

Jeżeli chcecie odkryć tajemnicę kryjącą się w ludzkiej podświadomości, koniecznie sięgnijcie po najnowszą produkcję BBC. Mini-seria ma zaledwie trzy odcinki, więc w niecałe trzy godziny poznacie najgorsze ludzkie osobowości. Najgorsze? Może wcale tak nie jest? W końcu niektórzy z nich mieli naprawdę wielkie pobudki, by kogoś pozbawić życia. Tylko czy taki czyn może zostać w jakikolwiek sposób usprawiedliwiony?

Linki do wszystkich trzech odcinków wklejam na samym dole postu, a Was bardzo zachęcam do skorzystania z tej możliwości. Oddajcie się tej przerażającej przygodzie i spróbujcie wczuć się w postacie. Nie oceniajcie ich, nie skazujcie z marszu na swoją nienawiści. Posłuchajcie ich i sprawdźcie, czy Wy - będąc ich jedynym sędzią - wybaczylibyście im ich winy, biorąc pod uwagę ludzkie współczucie i żal? 

Ławo przysięgłych, jestem bardzo ciekawa Waszych odpowiedzi :)

Jeżeli pozwolicie to później zbiorę te wszystkie Wasze wypowiedzi w całość i stworzę z tego prawdziwy przebieg sądowy :)

  * Informacja zaczerpnięta z wikipedii.