Upalne lato Kaliny i Gabrieli - Katarzyna Zyskowska-Ignaciak

Po urokliwym "Upalnym lecie Marianny" Katarzyny Zyskowskiej-Ignaciak wiedziałam, że wcześniej czy później przyjdzie czas, bym zasiadła do kolejnych części tej uroczej, trzypokoleniowej sadze o kobietach, których losy toczą się w zupełnie innych okresach historycznych, mając w sobie to, co tak bardzo lubię w książkach - ciepło.

"Upalne lato Kaliny" to druga z kolei część trylogii, tym razem przenosząca nas do świata końca lat sześćdziesiątych, a także kolejne spotkanie z dobrze znaną nam Marianną z  "Upalnego lata Marianny". Lecz tym razem jest ona już matką, której przeszłość owiana jest tajemnicą i nikt - włącznie z  jej córeczką - nie ma prawa jej odkryć. Przez rodzicielski dystans główna bohaterka, Kalina, musi radzić sobie sama i iść przez życie jak małe, skrzywdzone dziecko. Z samotnością boryka się także już jako żona, matka... lecz dopiero gdy spotyka Macieja postanawia rozliczyć się sama ze sobą. 

Natomiast "Upalne lato Gabrieli" to ostatni tom trylogii, a więc i ostatnia historia z rodzinnego rodu. Tym razem osadzona w 2015 roku z przebłyskami dwudziestolecia międzywojennego, okupacji, PRL i gorączką lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Gabrieli Kern powodzi się nie tylko w życiu zawodowym, lecz także w życiu prywatnym. Jako osoba niezależna uważa, iż samotność to stan niezwykle wygodny, mimo że współcześnie niedoceniony. Lecz ten dobrze zbudowany świat burzy się wraz z kolejną wydaną powieścią głównej bohaterki o swoim ojcu - znanym opozycjoniście okresu przemian. Doprowadza to do tego, że Gaba - pomimo usilnych starań - musi podjąć się powrócenia do przeszłości i wybaczenia tym, którzy zawinili. 

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak stworzyła niezwykle barwny świat, w którym tajemnice, niedomówienia i wcześniej wyrządzone krzywdy nie znikają za pomocą magicznej różdżki, lecz trwają nadal w ludzkim sercu. Ukazała tym samym, iż ile ludzi, tyle historii i każdy z nas ma prawo wytłumaczyć powody swojego postępowania. Kłopoty i żale nie rodzą się przypadkiem, dlatego tak wielki obowiązek spoczywa na rodzicach, którzy są zalążkiem dziecięcego świata - o czym przekonuje nas autorka od samego początku do końca serii "Upalne lato". 

W każdym z tomów akcja rozgrywa się spokojnie i płynnie. Autorka stopniowo dynamizuję historię, dając powoli zapoznać się czytelnikowi z postaciami, ich osobowością i codziennością. Ważnym tutaj elementem są retrospekcje i wspomnienia głównych bohaterów, dzięki którym czytelnik lepiej zrozumie i oswoi się z problem, na który Katarzyna Zyskowska-Ignaciak stara się zwrócić uwagę. 

Zarówno Kalina, jak i Gabriela są postaciami o skomplikowanej naturze. Ich niejednoznaczność polega na bardzo dobrze nakreślonym portrecie psychologicznym. Autorka właśnie na nich najbardziej się skupiła, co widać i co każdy czytelnik może docenić. Nie są to proste w zrozumieniu główne bohaterki, lecz odzwierciedlające dominujące charaktery, które potrzebne im były, by dotrzeć do wyznaczonego celu. Można je lubić, nienawidzić, można im współczuć, ale przede wszystkim można je zrozumieć. 

Język i styl Katarzyny Zyskowskiej-Ignaciak jest wyjątkowy. Pisarce udało się wytworzyć własne, często poetyckie słowotwórstwo, skupiające się przede wszystkim na emocjach. Podczas lektury faktycznie ma się wrażenie, iż pośród tych kartek świeci i opala naszą wyobraźnię przyjemne letnie słońce. 

Obie książki są może nie wybitnymi, lecz na pewno dobrymi powieściami obyczajowymi godnymi uwagi. Już po wszystkich trzech tomach mogę powiedzieć, iż najbliższa memu sercu będzie zawsze Marianna i jej "Upalne lato" (pewnie spowodowane jest to czasami, w których żyła). Dajcie szansę tej trylogii. Będzie to doskonały prezent dla mamy, babci, córki - albo po prostu dla siebie.  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tytuł: Upalne lato Kaliny

Tytuł: Upalne lato Gabrieli 

Autor: Katarzyna Zyskowska-Ignaciak

Wydawnictwo: MG

Data wydania: 2013/ 2015

Liczba stron: 280/270

Oprawa: Twarda

Kategoria: Literatura dla kobiet