Program. Plaga samobójców - zapowiedź! Premiera 23 września 2015

„Masowe samobójstwa wśród nastolatków zaczęły się nagle, niespełna cztery lata temu, i wkrótce uznano je za epidemię. W tamtym czasie jeden nastolatek na trzech odbierał sobie życie. Jasne, samo zjawisko istniało już wcześniej, ale w pewnym momencie, z dnia na dzień, moi rówieśnicy niemal zespołowo zaczęli skakać z okien albo podcinać sobie żyły. W większości przypadków nie dało się ustalić żadnej sensownej przyczyny stojącej za tymi aktami. Jakby tego było mało, wskaźnik samobójstw wśród dorosłych się nie zmienił.”

Plaga samobójców
Program. Część I
Suzanne Young
Wydawnictwo Feeria Young
PREMIERA: 23.09.2015

Nastolatki masowo popełniają samobójstwa. W niektórych szkołach władze wprowadzają
więc pilotażowy program przeciwdziałania tej epidemii. Wszelkie objawy depresji są
skrupulatnie notowane, a ci, którzy się załamują, są poddawani leczeniu w odizolowanych
klinikach. Leczenie wydaje się skuteczne, ale każdy, kto brał udział w programie, wraca do
zwykłego życia kompletnie pozbawiony wspomnień.

Rodzice Sloane stracili już jedno dziecko i są gotowi na wszystko, by tylko ją uratować.
Dziewczyna tłumi więc swoje prawdziwe uczucia. Jedyną osobą, przy której czuje się
swobodnie, jest James, jej chłopak. Obiecał jej, że ich dwojgu nic się nie stanie, a Sloane jest
pewna, że ich miłość przetrwa wszystko. Lecz z tygodnia na tydzień oboje stają się coraz
słabsi. Coraz trudniej im zachowywać twarz, bo dopada ich depresja. A później Program.
 

Mroczna, dystopijna powieść z romansem w tle.

Przedsprzedaż: Empik.com

Fragmenty powieści „Program. Plaga samobójców”

 „Czy w ciągu ostatniego dnia czułaś się samotna albo przytłoczona?

Spoglądałam na białą kartkę, taką samą jak każdego ranka. Miałam wielką ochotę zgnieść ją w kulkę, rzucić w kogoś i nawrzeszczeć na uczniów, zmusić ich, by jakoś zareagowali na to, co przed chwilą spotkało Kendrę. Zamiast tego wzięłam tylko głęboki oddech i zaznaczyłam odpowiedź w formularzu.

NIE.

Było to kłamstwo. Wszyscy czuliśmy się samotni i przytłoczeni. Czasami zapominałam, że w ogóle można doświadczać innych uczuć. Wiedziałam jednak, co trzeba robić i czym grozi podanie nieprawidłowej odpowiedzi. Skupiłam się na następnym pytaniu. Zaznaczyłam odpowiedzi pod kolejnymi punktami, aż wreszcie doszłam do ostatniego. 

Zawahałam się przy nim, zdarzało mi się to codziennie.

Czy ktoś ci bliski popełnił kiedyś samobójstwo?

TAK.

Przyznawanie się do tego dzień za dniem było ponad moje siły, jednak w tym jednym przypadku musiałam udzielić odpowiedzi zgodnie z prawdą, ponieważ oni i tak wiedzieli, co się stało.”

I jak? Jesteście ciekawi?