Zbrodnia w szkarłacie - Katarzyna Kwiatkowska [PRZEDPREMIEROWO]

Moim zdaniem każdy gatunek literacki ma na celu czegoś nas nauczyć. Dlatego też każdy jest ważny. I tak oto na przykład w biografiach znajdujemy siłę do realizacji marzeń, poprzez fantastykę rozbudzamy naszą "magiczną" wyobraźnię, a dzięki kryminałom zaczynamy inaczej postrzegać ludzkie zachowania - będziemy rozszyfrowywać zagadki nie tylko zbrodni, ale także psychologii osobowości.

Na temat zagadek wie bardzo dużo Jan Morawski - przystojny, szarmancki a przede wszystkim inteligentny trzydziestoletni ziemianin. Ów fakt postanawia wykorzystać jego rodzina mieszkająca w dworku osadzonego w malowniczych Jeziorach, prosząc go o odszukanie skarbu dziadka. Ma na to mało czasu, bowiem właśnie trwają gorączkowe przygotowania do ślubu dziedziczki - Heleny. Jednakże nie jest to jedyne zmartwienie rodziny. Okazuje  się bowiem, że  Jeziorscy są bardzo zadłużeni i rodzinna posiadłość może przejść w ręce pruskiego zaborcy. Nocą pada strzał. Zostaje zamordowany Niemiec, Józef Schulz. Jan Morawski wraz z podejrzenie kulturalnym policjantem-zaborcą, Joachimem Englem, muszą odnaleźć sprawcę. Nie jest to jednak nic prostego, bowiem już po chwili główny bohater dowiaduje się, że jego bliscy kłamią w żywe oczy.

Czy Morawski ocali rodzinę przed hańbą? Czy można zorganizować wesele w podupadającym dworze, w towarzystwie trupa i pruskiej policji? Co łączy skarb dziadka, mordercę i szkarłatny pokój? Aż w końcu dlaczego panna młoda nie chce wyjść za mąż i co z tym wspólnego ma ów kulturalny policjant?

"Polska historia, cięte dialogi, błyskotliwy bohater i znakomita intryga. Rasowy kryminał retro". 

Marek Krajewski 

Katarzyna Kwiatkowska to autorka kryminałów retro, tłumaczka Elizabeth Gaskell. Za debiut, – Zbrodnia w błękicie – nominowana do Nagrody Wielkiego Kalibru, otrzymała specjalne wyróżnienie zasiadającej w jury Janiny Paradowskiej. Oprócz tego jest autorką "Abla i Kaina" oraz "Zobaczyć Sorrento i umrzeć". Recenzenci przyrównują styl pisania Kwiatkowskiej do Agathy Christie, podkreślając jednocześnie, że jest ona świetną pisarką, a nie tylko naśladowczynią. Przepada za kryminałami, a odkąd w dzieciństwie przeczytała "Morderstwo w Orient Expresie", lubi zwłaszcza ten typ, który Anglicy nazywają „cozy mysteries” – bezkrwawe i pozbawione brutalności historie, w których podstawową rolę odgrywa zagadka.

Już od pierwszej przeczytanej książki autorstwa pani Kwiatkowskiej wiedziałam, że na zawsze "Zbrodnia w szkarłacie" to po prostu genialny kryminał naprawdę dla każdego (nawet antyfani zagadek odnajdą w nim coś dla siebie). Dostajemy bardzo dobrze skonstruowaną fabułę, niecodzienną tajemnicę wzbogaconą o wiele niedomówień i szczegółów. Autorka zadbała o wszystko, dzięki czemu czytelnik może cieszyć wyobraźnię i oko wzorem bardzo dobrej literatury polskiej! 
pozostanę fanką jej twórczości. Upewniłam się o tym szczególnie po jej najnowszej powieści.

Sama zagadka nie należy do najprostszych. Błyskotliwy Jan Morawski będzie musiał bardzo się wysilić, by zająć się nie tylko poszukiwaniem skarbu, ale także niecodziennymi morderstwami. Każdy jest podejrzany, ponieważ każdy miał motyw, ale i każdy miał grubymi nićmi szyte alibi. Ze względu na wartości rodzinne, "Zbrodnia w szkarłacie" jest trudną rozgrywką detektywistyczną. Autorka dodatkowo zadbała o utrudnienie w postaci licznych poszlak wskazujących na wszystkich mieszkańców dworku! Co ważniejsze, nie ma tutaj "magicznego wyciągania królika z cylindra", lecz powolne, często żmudne poszukiwania "niteczki do kłębka". Stopniowo razem z głównym bohaterem przybliżamy się do rozwiązania tajemnicy przy jednoczesnym znaniu wszelkich faktów! Katarzyna Kwiatkowska gra jak najbardziej fair w stosunku do czytelnika i nawet podpowiada nam pytaniami szczegóły, nad którymi powinniśmy się zastanowić!

"Zbrodnia w szkarłacie to nie tylko kryminał, ale też świetna powieść historyczna, szpiegowska i przygodowa, z pasjonującym wątkiem miłosnym. Do końca czytałam z wypiekami na twarzy. Polecam z całego serca!"

Magdalena Kordel autorka serii Malownicze

Przenosimy się do do roku 1900, czyli okresu historycznego na przełomie wieków, kiedy to Polski nadal brakowało na mapie świata. Jednakże ojczyzna nasza zniknęła jedynie tam, bowiem wciąż była tak samo żywa jak dawniej w świadomości Polaków. Zachowywane były nieustannie polskie tradycje, obyczaje, kultura oraz poszanowanie wiary. Katarzyna Kwiatkowska zabrała nas na wycieczkę w poszukiwaniu nie tylko dziadkowego skarbu, ale także własnych korzeni. Zadbała o każdy szczegół, zaczynając od słownictwa, poprzez strój, jak i posiłki, obyczaje, tradycje. Wplątywała je niby mimochodem, dzięki czemu dostajemy pełniejszy obraz akcji. "Zbrodnia w szkarłacie" to zatem nie tylko kryminał, ale także bardzo dobra powieść historyczna.

Bardzo podoba mi się, iż autorka za centrum wydarzeń wybrała Wielkopolskę, a więc zabór pruski. Pamiętała o tym nieustannie: to właśnie Niemcy przyjeżdżają na zbadanie morderstwa, to właśnie w ich ręce ma trafić ostoja polskości - malowniczy Dwór w Jeziorach, to właśnie ten naród był tak znienawidzony przez naszych rodaków. Najważniejsze jednak były dla mnie relacje polsko-niemieckie, które świetnie ukazała. Nie dostajemy tu rozgraniczenia między dobrym Polakiem, a złym Niemcem. Tutaj każdy ma swoje tajemnice, swoje "diabełki", a i każdy może mieć swoje rację. Warto zwrócić uwagę na ten drobiazg, ponieważ możemy się dzięki niemu wiele nauczyć!

"- [...] I dawno nie słyszałem tak pięknej niemczyzny jak pani.
- Helena przez rok przebywała w Dreźnie - pochwalił się Jerzy.
- A przedtem przez osiem lat zmuszano ją na polskiej pensji do nauki niemieckiego - uzupełniła panna.
Jan chrząknął. Chciał zaproponować jakiś bezpieczny temat rozmowy [...].
- Planowałam wstąpić do selekty w szkole panien Danysz, ale została właśnie zamknięta. Takie polecenie wydano w Berlinie, skąd przychodzi wszystko, co dobre i piękne.
- Choć może pani w to wątpi, zdarza się, że z tego Berlina przychodzi coś dobrego. Wielkopolanie szczycą się teraz swymi wielkimi cnotami: oszczędnością, zamiłowaniem do porządku, pracowitością. Ale z pewnością przyzna pani, że te cnoty nie należą do kanonu wartości staropolskiej szlachty, są natomiast fundamentem naszej niemieckiej kultury mieszczańskiej.
- Czy pan sugeruje, że wszystko, co osiągnęliśmy, zawdzięczamy wam?
- Nie kieruje mną bynajmniej pycha - uśmiechnął się pan Joachim. - Wierzę, że "najmniej wartościowym rodzajem dumy jest duma narodowa". [...]
- Chyba nie jest pan dokładnie zorientowany, jeśli uważa pan swój naród za nauczyciela. W wielu dziedzinach, na przykład cukrownictwie, był odwrotnie - to Niemcy uczyli się od Wielkopolan."


Skoro o bohaterach mowa, poznajemy tutaj zacne, acz zamknięte grono podejrzanych-indywidualistów o własnym charakterze i osobowości. Nie ma tutaj schematów, nie ma "kalek" znanych już wcześniej postaci. Sam główny bohater, Jan Morawski, jest ku temu najlepszym dowodem. Nie jest on ani kopią Herkulesa Poirota, ani Sherlocka Holmesa. Jest po prostu sobą w najlepszym tego słowa znaczeniu. Prowadzi śledztwo na swój własny sposób - poprzez zadawanie pytań, dokładne oględziny miejsc czy po prostu rzucanie celnych uwag i spostrzeżeń!  Oprócz niego spotykamy się z jego wiernym przyjacielem - zakochanego w romansach kamerdynerem Mateuszem - z patriotą w jakże polskim tego słowa znaczeniu Jerzym, jego żoną-Jerzową, która postawiła sobie za cel wydanie córki za mąż, z Heleną, piękną Polką o gorącym sercu, z jej narzeczonym Andrzejem, z chorobliwą kuzynką Laurą i jej złą macochą, Eweliną oraz z detektywem Joachimem Englem (moim ulubieńcem).

Styl i język autorki został już wyrobiony poprzez lata rzemieślniczej pracy nad teksem. Tutaj liczy się każdy szczegół, każda drobna niby nic nie znacząca uwaga. Autorka rzetelnie przygotowuje się przed napisaniem powieści, co naprawdę się doceni podczas lektury jak i po. W intrygujący sposób prowadzi akcję ku jej zakończeniu, przeplatając sprawnie licznymi wątkami, dzięki czemu otrzymujemy rasowy kryminał retro w stylu Agaty Christie, gdzie każda tajemnica ma swoje rozwiązanie - często jakże banalne. I tutaj przestępca jest na wyciągnięcie ręki, lecz tak sprawnie się ukrywa, iż pod koniec ja również dałam się zaskoczyć!

Koniecznie dajcie szansę twórczości Katarzynie Kwiatkowskiej, która zasługuje na najlepsze nagrody oraz ekranizację! Trzymam kciuki za przeniesienie przygód Jana Morawskiego na mały bądź duży ekran! Jednakże - jak wiadomo - nie ma nic lepszego niż książka, dlatego koniecznie sięgnijcie po "Zbrodnię w szkarłacie" oraz po inne powieści tej autorki! Gwarancja dobrej literatury zapewniona!

W księgarniach już od 12. sierpnia! 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tytuł: Zbrodnia w szkarłacie
Autor: Katarzyna Kwiatkowska
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 12.08.2015
Liczba stron: 400
Oprawa: Miękka
Cena detaliczna: 34,90 zł