Jane Eyre. Autobiografia - Charlotte Brontë

Jednym z wielu moich czytelniczych postanowień jest zapoznanie się z klasyką światową. Szczególnie - jak to bywa wśród kobiet - interesują mnie romanse, które po dziś dzień górują na szczycie listy tego gatunku. Tym oto sposobem sięgnęłam w końcu po "Jane Eyre. Autobiografię" (spokojnie, to książka całkowicie fikcyjna).

Jane Eyre to dziewczyna o niełatwej przeszłości. Pozbawiona rodzicielskiej miłości musiała pogodzić się z życiem pod opieką nienawidzącej ciotki i jej dzieci. Szkoła z internatem okazuje się zatem jej wybawieniem, choć i tam musiała poddać się rygorystycznym zasadom. 

Pewnego dnia, już jako osiemnastoletnia panna z doświadczeniem, postanawia zmienić przynajmniej cząstkę swojego życia na lepsze. Podając ogłoszenie do gazety, okazja sama się ku temu nadarza. Tym samym sposobem zaczyna pracę jako guwernantka i zamieszkuje w domu Edwarda Rochestera, który samotnie wychowuje Adelkę, przybraną córkę. Pan domu - choć natura pożałowała mu urody - jest niebywale inteligentny, oczytany, dumny, władczy i tajemniczy, a jednocześnie tak bardzo cierpiący na samotność i na grzechy z przeszłości. To właśnie dzięki temu nawiązuje się pomiędzy nim a Jane nić porozumienia...

"Podlegam niekiedy w stosunku do Ciebie dziwnemu uczuciu, zwłaszcza gdy znajdujesz się blisko mnie ... mam wrażenie, ze gdzieś w okolicy lewych żeber mam umocowany sznur silnym węzłem spojony z takimże sznurem przytwierdzonym w takimże miejscu u Ciebie".

"Jane Eyre. Autobiografia" to powieść napisana przez Charlotte Brontë. Ukazała się po raz pierwszy w październiku 1847 roku w trzech tomach i okazała się wielkim wydawniczym sukcesem, która przyniosła autorce międzynarodową sławę. Po dziś dzień miliony kobiet zachwycają się niesamowitą opowieścią o samotności, religii, miłości a także zgubie i grzechu, który nigdy nie opuszcza ludzkiego sumienia. W 2011 roku do kin trafiła świetna ekranizacja powieści z Mią Wasikowską oraz Michael Fassbender w rolach głównych.

"Piękno leży w oku patrzącego". 

 

Cóż tu można powiedzieć na temat historii, która choć przewija się przez całe sześćset stron, zachwyca nieustannie. Fabuła, choć wydaje się prosta i często już wykorzystywana, nie działa na schemacie. Akcja porusza się stopniowo, dając możliwość czytelnikowi przyjrzenia się każdej postaci, każdemu przedmiotowi ciut dłużej, a przy tym zaskakuje rozwiązaniem i sposobem, w jaki to główna bohaterka postrzega wyznaczoną sobie rolę. 

Przepięknie ukazana jest w "Jane Eyre. Autobiografii" miłość. Nie jest ona prosta, łatwa ani przyjemna. Często wymaga wielu wyrzeczeń oraz zagłuszenia ostrzeżeń sumienia bądź rozsądku. Główna para - Jane oraz Edward - udowadniają na każdym kroku, iż to nie wygląd zewnętrzny, lecz dusza objawiająca się w oczach, jest tym, czego człowiek pragnie i czego nieustannie poszukuje. To rozmowa, komplement, obserwacja podnieca płomień miłości; dotyk i pocałunek jest elementem namiętności.

"Nie wiem, czy była pogoda, czy słota; idąc ścieżką nie patrzałam ani na niebo, ani na ziemię; serce moje przeszło w oczy, a oczy moje tkwiły w nim".

W tej powieści jest cała plejada niezwykle wyraźnych, choć zróżnicowanych charakterów, lecz ja chciałabym się skupić oczywiście na dwójce głównych bohaterów. Jane Eyre i Edward Rochester już na wstępie sprawili, iż polubiłam ich i życzyłam im jak najlepiej z całego serca z prostej przyczyny - nie byli doskonałymi wytworami wyobraźni, lecz ludźmi z krwi i kości, z którymi moglibyśmy się utożsamić. Choć różniło ich aż dwadzieścia lat - zatem i dojrzałość, umiejętność, sposób postrzegania rzeczywistości czy doświadczenie - łączyła ich samotność i poszukiwanie (choć nieświadomie) drugiej połówki, która umożliwiłaby stworzenie domu, do którego mogliby wracać. 

"Uprzedzenia najtrudniej jest wykorzenić z serca, którego nie zmiękczyło i nie ożywiło wykształcenie".

Autorka ukazała tę historię najlepiej, jak to tylko mogło być możliwe i choć "Jane Eyre. Autobiografia" ma wady, nikną one w obliczu tak olbrzymich zalet, jakie każdy czytelnik dostrzeże i doceni. Przede wszystkim jest to sposób, w jaki poprowadzono całą powieść. W pewnym momencie czytelnik będzie musiał mieć wrażenie, iż wydźwięk tej książki to lekcja dla nas. Charolette Bronte ukazała smutną rzeczywistość ukruszoną refleksjami o Bogu, o miłości oraz samotności. Dzięki temu jej najgłośniejsze dzieło po dziś dzień jest tak bardzo aktualne, jak to miało miejsce sto lat temu.

Postaci Jane i Edwarda na zawsze pozostaną w moim sercu. To naprawdę przepiękna opowieść, którą trzeba przeczytać. Klasyka gatunku, tak bardzo różniąca się od znanych nam wcześniej historii. Gorąco polecam! Jestem pewna, że każde wrażliwe serce zabije mocniej dzięki "Jane Eyre. Autobiografia".

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tytuł:  Jane Eyre. Autobiografia
Autor: Charlotte Bronte 

Tłumaczenie: Teresa Świderska

Wydawnictwo: MG 
Data wydania: 2013
Liczba stron: 610
Oprawa: Twarda 
Format: 145x205   
Cena okładkowa: 49,90

Gatunek: 

Klasyka romansu