Listy - Halina Poświatowska

Ostatnio pojawiło się na moim blogu całkiem sporo recenzji tomików poezji, które mam zaszczyt gościć w swojej domowej biblioteczce, a które niewątpliwie dostarczają mi wiele radości bądź łez w życiu codziennym. 

Dlatego też z nieukrawaną ciekawością poświęciłam się lekturze "Listów" Haliny Poświatowskiej, która nieustannie zaskakuje mnie swymi wierszami o miłości choć nie tylko, o czym możecie przekonać się powracając do recenzji [KLIK].

Ale czym jest tak właściwie ta książka?

To obszerny wybór listów Haliny Poświatowskiej - dopiero wchodzącej bądź już sławnej polskiej poetki - pisanych na przestrzeni kilkunastu lat, aż do śmierci. Adresatami są krewni, przyjaciele, powiernikowi, opiekunowie bądź ukochani. Słowa autorki układają się w szczególną, niezwykle osobistą autobiografię Haliny Poświatowskiej, z drugiej zaś strony dają obiektywne świadectwo jej wrażliwości, siły, ciekawości świata i woli życia.

Alicja Królowa Zombi - Gena Showalter

Lubię czekać na ciąg dalszy zapowiadanych trylogii. Najnormalniej w świecie sprawia mi przyjemność ponowne spotkania z dobrze znanymi postaciami i raz jeszcze przeżyć z nimi nie lada przygody. "Alicja w Krainie Zombi" pojawiła się w moim życiu we właściwym momencie, dzięki czemu spodobała mi się jej lekkość i oryginalność spojrzenia na zombi. "Alicja i Lustro Zombi" też było miłą lekturą, choć według mnie nie dorównywało swojej poprzedniczce. A co mogę powiedzieć o "Alicji Królowej Zombi"?

Szykuje się ostateczna bitwa. Alicja wraz z miłością swego życia, Colem, oraz przyjaciółmi-zabójcami musi stawić czoło Animie - tajemniczej organizacji. A oni atakują, nasyłając coraz to kolejne zombi...

Opis "Alicji Królowej Zombi" jest niestety tak krótki, ponieważ musiałabym powtarzać nieustannie dwa zwroty: miłość i walka; walka i miłość. Spodziewałam się, że ostatnia część trylogii pewnie będzie najgorsza (szczególnie po "Alicji i Lustrze Zombi", na którym autorka już mogła skończyć przygody głównej bohaterki), lecz nie sądziłam, iż będę się tak bardzo nudzić podczas lektury.
 

Nie oddam dzieci! - Katarzyna Michalak

Każdy, kto śledzi mojego bloga, wie doskonale, jak z wielkim dystansem podchodzę do twórczości Katarzyny Michalak po - jak sama autorka uznaje - jej ukochanych "Kronikach Ferrinu". Z pięciu przeczytałam trzy, nie mam pojęcia po co. Chyba tylko dlatego, by mieć "pewność pewności", że K.M. nie potrafi pisać. Jednakże to w końcu było fantasy, a pisarka ta jest chwalona za cudowne powieści obyczajowe. Dlatego z myślą: co mi tam, sięgnęłam po najnowszą, okrzykniętą najmocniejszą powieścią tejże pani.

Po co mi to było, no po co?

Michał Sokołowski to wspaniały lekarz, ojciec wspaniałych dzieci oraz mąż ciepłej, oddanej mu żony. Rodzinę swą kocha nad życie, jednakże to pracy oddaje cały swój czas, byle tylko zapewnić Marcie i maluchom jak najlepsze warunki życia. Pewnego dnia - w urodzinki Antosia - zdarza się wypadek, w którym na miejscu ginie Marta oraz Antek. Od tej pory życie Michała zmienia obrót o sto osiemdziesiąt stopni - rozpoczyna się walka o dom, o rodzinę, o dzieci oraz o samego siebie.

Tę powieść musisz przeczytać...

Ta historia może zmienić Twoje życie...

Ten dramat może się rozegrać tuż obok Ciebie...

Guzik prawda.

Poezja polska - Ciągle za mało stary (Ernest Bryll) oraz Czytnik linii papilarnych (Ewa Lipska)

Jako że uwielbiam szczerze poezję - a polskie wiersze umiłowałam w sobie najbardziej (jak poetycko to zabrzmiało ^^) chciałabym i Was zachęcić do zapoznania się z dwoma bardzo ciekawymi tomikami przepełnionymi przepięknymi słowami. Zapraszam.

Oto tomik poezji, który na swoich stronach prezentuje niepublikowane dotąd wiersze Ernesta Brylla. A to wszystko z okazji osiemdziesięciolecia urodzin tego wyjątkowego poety.

Ernest Bryll (ur. 1935) - prozaik, poeta, autor sztuk scenicznych, tłumaczeń. Ukończył filologię polską na UW oraz Studium Wiedzy o Filmie w Warszawie.

Debiutował na łamach "Po Prostu" w 1953 roku.Pracował w TVP, był kierownikiem literackim zespołów filmowych, dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Londynie, ambasadorem RP w Irlandii. Po powrocie do Polski w roku 1995 podjął pracę w różnych stacjach telewizyjnych oraz Polskim Instytucie Sztuki Filmowej.

Autor ponad 30 tomów poezji oraz kilkunastu dramatów, m.in.: Wieczernika, Na szkle malowane, Rzeczy listopadowej, Kolędy Nocki.

"Ciągle za mało stary" to wykonana z niezwykłą starannością, jak i z pomysłem książka licząca sobie prawie trzysta stron. Poeta podzielił swe wiersze na cztery kategorie: "Ktoś potargał korale"; "Prawie nie potrafimy kochać"; "Roraty" oraz "Szara godzina". Porusza niemal wszystkie kwestie związane z naszym życie, z naszą historią, wynikające przede wszystkim z bacznych obserwacji ludzi i ich zachowań.

Ptaki ciernistych krzewów - Colleen McCullough

Co i raz zaskakuję sama siebie, jak to możliwe, iż nigdy wcześniej nie słyszałam o tytułach (czy to serialowych, cz też książkowych), o których na świecie jest tak głośno! Tak też było w przypadku "Ptaków ciernistych krzewów" - bestselleru wszech czasów!

Meggie to jedyna dziewczynka w wielodzietnej rodzinie Clearych, wychowująca się na farmie. Jako córeczka nie ma ona jednak wcale tak wspaniałego życia, jakiego mogłaby się spodziewać: jej jedynym przyjacielem jest najstarszy brat, Frank... a niedługo później także Raph de Bricassart - nowy ksiądz w parafii, który zawsze znajdzie dla niej miłe słówko. 

Lecz czas biegnie nieubłaganie, a mała Meggie dorasta. Z naiwnej dziewczynki, która nie potrafiła obronić lalki przed rodzeństwem, przemienia się w kobietę, która wie czego chce oraz jak do tego dążyć. Jej cel jest jeden - Ralph. Jedyny przeciwnik? Bóg.

"Ptaki ciernistych krzewów" to najgłośniejsza powieść australijskiej pisarki, Colleen McCullough (1937-2015), która podbiła serca milionów czytelniczek na całym świecie. Dodatkową popularność przyniósł jej miniserial nakręcony w roku 1983 z Richardem Chamberlainem i Rachel Ward w rolach głównych. Na dowód tego, iż historia zakazanej miłości trwała nadal, w 1994 powstał jego midquel, opowiadających o latach pominiętych w pierwszym serialu.

Zadaj pytanie Annie Grędzie i wygraj "Ogara Boga. Popiół i Piach"

Nawet dobrze egzemplarze najnowszej powieści Anny Grędy nie ostały na półkach księgarni, a ja już mam dla Was konkurs, w którym do wygrania macie nie jedną, nie dwie, lecz trzy książki "Ogara Boga".

Co trzeba zrobić, aby wygrać?

Kierując się świetnym pomysłem Cyrysi z bloga Literacki Blog Cyrysi (dziękuję!) na moim blogu od dziś aż do 10 czerwca będziecie mogli zadawać od jednego do trzech pytań tej nastoletniej pisarce. Dwie/trzy osoby, które pytania najbardziej zaskoczą Anię - wygrają! 

Ale kim jest Ania?

Anna Gręda (ur. 1996r.) mieszka w niewielkiej wsi w województwie kujawsko-pomorskim. Jest uczennicą liceum plastycznego. Za namową przyjaciół i rodziny postanowiła zrealizować swoje pisarskie marzenia. Powieści autorki to romanse, czasami połączone z kryminałem, sensacją lub fantastyką. Pierwsza książka autorki została wydana pod pseudonimem Tina Jane Anderson.
Jest fanką twórczości Nory Roberts, Karen Rose, a także Tami Hoag, Jayne Ann Krentz oraz Lucy Dillon.

Jej najnowszą powieść - patronat medialny Wymarzonej Książki - "Ogar Boga. Popiół i Piach" zrecenzowałam TUTAJ.  Oprócz tego przeczytałam już wcześniej jej "Angelusa" [RECENZJA], po którym pojawił się także mój samodzielny wywiad [KLIK].

Nie zapomnijmy przy tym, iż Ania Gręda nieustannie się rozwija i należy do zaszczytnego grona pisarzy, którzy wydali swą pierwszą powieść w bardzo młodym wieku. Skąd się wzięła u niej miłość do literatury? Ile pracy i wysiłku wkłada w spełnienie swych marzeń? 

Dajcie szansę jej się przedstawić, a jestem pewna, że będziecie mile zaskoczeni ;)  
 

Łowcy potworów. Amulet - Karolina Cielas

Co i raz z przyjemnością sięgam po debiutanckie powieści. Mogę się jedynie domyślać, jak ciężko jest się przebić wśród tylu tytułów - szczególnie młodemu pisarzowi, tak jak to jest w przypadku Karoliny Cielas, która w wieku 13 lat napisała swoją pierwszą książkę!

Tego samego dnia, w którym Rose zgubiła się w lesie i skręciła kostkę, spotkała przystojnego i niezwykle sympatycznego Ryana. Od tej chwili chłopak jest niezwykle zainteresowany główną bohaterką, a szczególnie tym, czy nic dziwnego się wokół niej nie dzieje.

A się dzieje - i to wiele, choć sama Rose nie do końca zdaje sobie z tego sprawę. Otóż na jej życzenie woda staje się gorąca, a innym razem zimna - raz wrze, innym razem jest zimna jak lód. Dziewczyna zastanawia się, czy powiedzieć o tym rodzicom - lecz - jak się okazało - było to zbędne zmartwienie... Niedługo potem przez przypadek tajemnica sama się ujawnia, a odpowiedź jest niezwykle prosta i jedynie dziwi główną bohaterkę. Rose jest czarownicą. Przed nią nowe wyzwania, jakim jest chociażby udanie się wraz z początkiem nowego roku szkolnego do Akademii Magii w Velrisie.

- Wiem, że potrafisz czarować - oznajmił [Ryan] ze stoickim spokojem, jakby to było coś normalnego.

- Ryan, ja umiem tylko zmieniać temperaturę wody. Tego nie można nazwać czarowaniem!

- To ty myślisz, że potrafisz tylko zmieniać temperaturę wody. Możesz zrobić więcej, niż ci się wydaje, Rose. Jesteś magiem.

- Co ty bredzisz, Ryan? Nie jestem żadnym magiem! 

I tak oto rozpoczyna się nowa (choć dla wielu podejrzanie znana) powieść młodzieżowa o nastoletniej czarownicy, która pewnego dnia odkrywa w sobie magiczną moc. Najpierw nie dowierza, by po chwili pokochać całym sercem wymiar magii. Kolejno przenosi się do Akademii Magii i tam odbiera naukę, jak czarować. Dodatkiem do tego wszystkiego jest tytułowy amulet - pamiątka po babci - który z jakiegoś powodu jest celem demonów.

Jane Eyre. Autobiografia - Charlotte Brontë

Jednym z wielu moich czytelniczych postanowień jest zapoznanie się z klasyką światową. Szczególnie - jak to bywa wśród kobiet - interesują mnie romanse, które po dziś dzień górują na szczycie listy tego gatunku. Tym oto sposobem sięgnęłam w końcu po "Jane Eyre. Autobiografię" (spokojnie, to książka całkowicie fikcyjna).

Jane Eyre to dziewczyna o niełatwej przeszłości. Pozbawiona rodzicielskiej miłości musiała pogodzić się z życiem pod opieką nienawidzącej ciotki i jej dzieci. Szkoła z internatem okazuje się zatem jej wybawieniem, choć i tam musiała poddać się rygorystycznym zasadom. 

Pewnego dnia, już jako osiemnastoletnia panna z doświadczeniem, postanawia zmienić przynajmniej cząstkę swojego życia na lepsze. Podając ogłoszenie do gazety, okazja sama się ku temu nadarza. Tym samym sposobem zaczyna pracę jako guwernantka i zamieszkuje w domu Edwarda Rochestera, który samotnie wychowuje Adelkę, przybraną córkę. Pan domu - choć natura pożałowała mu urody - jest niebywale inteligentny, oczytany, dumny, władczy i tajemniczy, a jednocześnie tak bardzo cierpiący na samotność i na grzechy z przeszłości. To właśnie dzięki temu nawiązuje się pomiędzy nim a Jane nić porozumienia...

"Podlegam niekiedy w stosunku do Ciebie dziwnemu uczuciu, zwłaszcza gdy znajdujesz się blisko mnie ... mam wrażenie, ze gdzieś w okolicy lewych żeber mam umocowany sznur silnym węzłem spojony z takimże sznurem przytwierdzonym w takimże miejscu u Ciebie".

"Jane Eyre. Autobiografia" to powieść napisana przez Charlotte Brontë. Ukazała się po raz pierwszy w październiku 1847 roku w trzech tomach i okazała się wielkim wydawniczym sukcesem, która przyniosła autorce międzynarodową sławę. Po dziś dzień miliony kobiet zachwycają się niesamowitą opowieścią o samotności, religii, miłości a także zgubie i grzechu, który nigdy nie opuszcza ludzkiego sumienia. W 2011 roku do kin trafiła świetna ekranizacja powieści z Mią Wasikowską oraz Michael Fassbender w rolach głównych.

Kubuś i lekcje ze Stumilowego Lasu [Kubuś i przyjaciele] - opowiada Wanda Chotomska

Jestem pewna, że nie ma osoby w naszym kraju, która nie znałaby postaci Kubusia Puchatka. Żółciutki, grubiutki miś w czerwonej bluzeczce to postać już kultowa i choć wymyślony i wykreowany prawie cały wiek temu przez A.A.Milne, a następnie nieco zmieniony przez wytwórnię Disneya, nadal bije rekordy popularności w coraz to nowszych bajkach - zarówno telewizyjnych, jak i książkowych. Dzięki temu  możemy cieszyć oczy i serce nową książką z serii Disneya Kubuś i Przyjaciele! 

"Kubuś i lekcje ze Stumilowego Lasu" to jedna z trzech książek, które w tym miesiącu wchodzą na polski rynek dzięki wydawnictwu Egmont. Już dziś pod lupę wzięłam jedną z nich! Zainteresowana samym tytułem oraz możliwą treścią z największą przyjemnością otworzyłam pierwszą stronę oraz zostałam z Kubusiem i Przyjaciółmi do samego końca!

"Nauka poszła w lat. W jaki? Oczywiście w Stumilowy.

Zostawiła szkolne ławki i tablicę.Powiedziała: - Cześć głuptasy! - i wyszła z klasy.

Dlaczego powiedziała "głuptasy", nie wiemy.

Może dlatego, że ławki i tablica zostawały zawsze w tej samej klasie na drugi rok?

A może tak jej się po prostu do rymu powiedziało?

Znudziła ją szkolna proza i chciała się pobawić rymami. 

Najważniejsze mądrości przekazała potomności w zdaniach do zapamiętania,

oznaczonych gwiazdkami.

I to wszystko możecie sobie teraz przeczytać sami".

Tak oto rozpoczyna się historia opowiadana przez Wandę Chotomską, ciągnąca się przez ponad dwieście stron - stron kolorowych, zapełnionych szczęściem, radością, którą czytelnik będzie mógł odczuwać wraz z znanymi lubianymi postaciami: Kubusiem Puchatkiem, Prosiaczkiem, Tygryskiem, Maleństwem, Kłapouchym, Królikiem czy Krzysiem. 

Rozwiązanie konkursu z "Wiedźmy z Savannah" oraz Podziękowania i Ogromna Prośba!

Witam Was bardzo serdecznie!
Wiem, że musieliście długo czekać na rozwiązanie konkursu. Myślałam, że pójdzie mi sprawniej - niestety matura i związany z nią stres uniemożliwiły mi chociażby podliczenie osób, które wzięły udział w konkursie o "Wiedźmy z Savannah. Ród 1". Teraz już za mną są wszelkie matury i przede mną tak długieeee wakacje!

Nie przedłużając, będą miała do was aż trzy sprawy, ale najpierw zacznę od konkursu!

Błąd w zeznaniach - Sophie Hannah [PREMIEROWO]

Pamiętam doskonale swoje pierwsze podejście do "Inicjałów zbrodni" [RECENZJA] - zarówno do historii, która powołała do życia Herkulesa Poirota, jak i do samej autorki. Pamiętam także swoje własne refleksje - "Sophie Hannah ma niezaprzeczalny talent do wymyślania niecodziennych zagadek, gdybym tylko przeczytała coś, co od początku do końca zostało stworzone przez nią"... No i się doczekałam! Oto dziś do księgarni w całej Polski trafia autorska powieść brytyjskiej autorki - "Błąd w zeznaniach".

Wszystko rozpoczyna się od strony internetowej Intimate Links, gdzie panowie oraz panie poszukują odskoczni od nudnej rzeczywistości. To właśnie tam - na jednym z ogłoszeń - zostają ujawnione szczegóły morderstwa Damona Blundy'ego, kontrowersyjnego publicysty, przy jednoczesnym przyznaniu się, iż autor ogłoszenia wie, że kobieta przez niego poszukiwana ma związek z morderstwem... 

Nicki Clements, matka dwójki dzieci oraz żona, chętnie korzysta z różnych serwisów randkowych od lat. W ten oto sposób poznaje mężczyznę o nicku Gavin, z którym to zdradza swego męża, Adama, czysto myślami. Kobieta wierzyła, iż pod tym tajemniczym, internetowym imieniem kryje się właśnie Damon Blundy, a przez swe liczne komentarze pod każdym z jego felietonów zostaje jedną z podejrzanych w sprawie morderstwa mężczyzny, którego tak naprawdę nigdy na oczy nie widziała! 

Tam, gdzie nie sięga już cień - Hanna Kowalewska

Długo się nie zastanawiałam, czy przeczytać tę książkę czy nie. Choć obce było mi nazwisko, wiem, że Hanna Kowalewska napisała wiele cenionych powieści, a pisze już od 1985 roku. Dlatego też byłam przygotowana na jak najlepszą historię - i się nie zawiodłam!

Inka to młoda kobieta - graficzka - pracująca w warszawskiej galerii. Pewnego dnia otrzymuje telegram od dawno niewidzianej ciotki. Okazuje się, że ciocia Berta jest w bardzo ciężkim stanie, wręcz umierająca. Dlatego postanowiła się pożegnać z główną bohaterką oraz opowiedzieć o czymś bardzo ważnym... Inka postanawia spełnić tę prośbę.

Wyjeżdża do rodzinnej Jantarni, nadmorskiej miejscowości, lecz tam nikt oprócz ciotki Berty nie jest zainteresowany jej przyjazdem - Inkę wita niechęć, chłód, a nawet wrogość. Dlaczego?

Hanna Kowalewska to znana polska pisarka. Urodzona 18 kwietnia 1960 w Wysokiem Mazowieckiem. Ukończyła filologie polską na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i Studium Scenariuszowe przy PWSF w Łodzi. Debiutowała na łamach prasy w 1985 roku. W 1997 roku zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie, zorganizowanym przez wydawnictwo Zysk i S-ka oraz Świat Książki, na najlepszą polską powieść.Kowalewska należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich*.

Esesman i Żydówka. Wojna i miłość - Justyna Wydra

Przyznam, że jak tylko zobaczyłam tytuł tej książki, a następnie przeczytałam jej opis - wiedziałam, że koniecznie muszę ją mieć! Taki temat, taka miłość - nie mogłam tego przegapić! I właściwie tak bardzo oczekiwałam "perełki", że koniec końców musiałam się nieco zawieźć na własnych oczekiwaniach...

Jest kwiecień 1943 roku. To właśnie wtedy przewożono wagonami Żydów i Żydówki do obozów koncentracyjnych. Z jednego z nich udaje się wydostać młodej sanitariuszce, Deborze Singer. Niestety zostaje ranna i unieruchamiana...

Natrafia na nią lekko utykający Esesman - symbol zła i nienawiści, a ostatecznie i śmierci dla ludności żydowskiej. Nazywa się Bruno Kramer - osoba, która nie jest jej obca. Kiedyś został przez nią uratowany, teraz może spłacić swój dług. Dlatego też w tym miejscu - miejscu ponownego ich spotkania - mamy zaledwie początek, a nie koniec tej opowieści.

"Esesman i Żydówka. Wojna i miłość" to najnowsza pozycja na naszym rynku, obowiązkowa wręcz dla każdego fana niecodziennych romansów oraz opowieści historycznych sprzed ponad półwiecza. To historia uczucia, które nigdy nie powinno zaiskrzyć; miłości, która nigdy nie powinna się narodzić. 

Pamiętnik Wacławy. Ze wspomnień młodej panny ułożony - Eliza Orzeszkowa

Przyznam się, że bez bicia, iż choć nazwisko Elizy Orzeszkowej jest mi dobrze znane, nigdy nie miałam przyjemności przeczytać żadnej z jej książek. Tak się złożyło, iż akurat zaczynając od mojego rocznika, "Nad Niemnem" - czyli najgłośniejsza powieść pisarki - nie należy do grona obowiązkowych lektur w szkole średniej. Dlatego z ciekawością (choć i lekką obawą) sięgnęłam po tytuł: "Pamiętnik Wacławy".

Wacława to owoc mezaliansu: profesora Politechniki, pozytywisty oraz wielkiej damy, arystokratki. Rzecz zadziwiająca, bowiem naukowiec uważa za niedopuszczalne zachowanie arystokracji, których życie wydaje mu się próżne i niewiarygodne. Ze względu na tak różne pochodzenie, każdy z rodziców inaczej podchodzi do kwestii wychowania córeczki, widząc tym samym zupełnie inaczej jej przyszłość.  A Wacława dorasta, zakochuje się i pragnie podążać za własnym uczuciem. Lecz nie jest to takie proste, jak jej się by mogło wydawać...

"Pamiętnik Wacławy. Ze wspomnień młodej panny ułożony" to powieść tendencyjna. Dla niewtajemniczonych ta forma literacka jest charakterystyczna dla wczesnego okresu pozytywizmu, obejmującego w Polsce lata 60. i 70. XIX wieku. Powieść tendencyjna miała przede wszystkim pełnić funkcje wychowawcze, dostarczając czytelnikom słusznych i właściwych, w przekonaniu autora, wzorców postaw i zachowań.   

Magazyny: English matters #52 oraz Deutsch Aktuell #70

Mogę się Wam teraz uroczyście pochwalić - jestem już po najgorszym okresie w tym roku - maturach! Wszystkie pisemne już za mną, został mi tylko ustny z angielskiego, ale wierzę, że nie będę się przy nim tak stresowała jak wcześniej!

Na maturze zdawałam trzy języki na poziomie rozszerzonym - język polski, język angielski i język niemiecki! Bardzo ciekawio mnie wyniki moich wypocin! Jednakże o procentach dowiem się dopiero pod koniec czerwca! 

Zdjęcie własne

Uwierzcie mi, że po takich potyczkach językowych nie ma nic lepszego, jak zasiąść sobie - już na spokojnie - do lektury przyjemnych magazynów dla uczących się... właśnie angielskiego i niemieckiego! Zapraszam!

Fortuna i namiętności. Klątwa - Małgorzata Gutowska-Adamczyk

Jak tylko dowiedziałam się o premierze najnowszej powieści jednej z moich ulubionych autorek, Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk, wiedziałam, że muszę koniecznie przeczytać tę książkę. Trochę to trwało - niestety - bowiem od dnia pojawienia się "Fortuny i namiętności. Klątwy" minęły trzy miesiące, ale już teraz mogę Wam powiedzieć - kolejny tom muszę przeczytać zaraz pierwszego dnia! Tak bardzo chcę poznać już ciąg dalszy...!

Zofia, córka cześnika Żelskiego oraz młoda wdowa i matka dwójki dzieci, przyjeżdża na ślub jedynej córki kasztelana, Cecylii, która - z woli ojca - wychodzi za mąż za mężczyznę wątpliwej sławy i pieniądza. Zaproszenie to jest zaszczytem, ale jednocześnie nieprzyjemnością, bowiem istnieje prawdopodobieństwa spotkania z panem jej serce, które od dawna bije nieprzerwaną miłością (pomimo ślubu z kimś innym) do jednego z dwóch synów Tadeusza Jandźwiłła - Jana. Niestety Zofia zdaje sobie sprawę, iż nie jest odpowiednią partią dla syna kasztelana, a Jandźwiłłowie nigdy nie popełniliby jawnego mezaliansu. Lecz na ślubie postrzega - poprzez krótkie spojrzenia i nieśmiały uśmiech - iż i ona nie jest Janowi całkowicie obojętna, gdy ten wkracza na salę weselną i, psując wszystkim przednią zabawę, oznajmia smutną nowinę - król August II Mocny odszedł w Panu. Teraz cała szlachta - chcąc, nie chcąc - będzie musiała stanąć przed ogromnym niebezpieczeństwem, jakim jest możliwa wojna domowa oraz anarchia.

Śmiertelna klątwa - Agata Christie

Jeżeli poszukujecie krótkiej, niezobowiązującej lektury na jedno popołudnie - "Śmiertelna klątwa" to po prostu wymarzona lektura. To właśnie po nią sięgnęłam, relaksując się na wsi na łonie natury. Zaczęłam czytać... i nie mogłam się oderwać!

"Śmiertelna klątwa" to zbiór ośmiu opowiadań poświęcony w większości historii starszej pani detektyw-amator - pannie Jane Marple.  Ostatecznie rozwiązywanie zagadek oraz podążanie za "śladem" jest najlepszym sposobem na zabicie nudy oraz na poprawę samopoczucia. Książka została wydana dopiero po śmierci autorki w 1979 roku.

To jedna z najkrótszych książek, jakie wyszły spod pióra cenionej Królowej Kryminału. "Śmiertelna klątwa" liczy zaledwie ponad sto stron, a same pojedyncze opowiadania zamykają się - w zależności od danej historii - w dziesięciu do dwudziestu stron. Lecz to przecież sama Agata Christie, a jeżeli o tę autorkę chodzi nie ma się co bać - liczba stron jej nie ogranicza tak naprawdę, a sama historie - choć krótkie - robią pozytywne wrażenie na czytelniku i pozostają w jego pamięci na dłużej!

Poezja Haliny Poświatowskiej - Elementarz dla szczęśliwych i nieszczęśliwych kochanków oraz Jestem Julią

Wiem, że mało kto czyta poezję. Ostatecznie - co jest fajnego w krótkim, wierszowanym utworze, którego morał jest często głęboko ukryty? (Wszystko!). Do zrozumienia poezji potrzeba nie tylko wrodzonej (lub zdobytej) wrażliwości, ale także wiedzy. Lecz warto - uwierzcie mi, warto czytać wiersze, ponieważ to właśnie te krótkie wiersze potrafią tak celnie trafić w nasze myśli i uczucia! 

"Cisza przy­jacielu, roz­dziela bar­dziej niż przes­trzeń. 

Cisza przy­jacielu nie przy­nosi słów, cisza za­bija na­wet myśli".

Jedną z moich ulubionych poetek, z którymi spotkałam się w szkole średniej, była właśnie Halina Poświatowska, z domu Myga. Urodzona 9 maja 1935 roku w Częstochowie, a zmarła 11 października 1967 w Warszawie. Na chrzcie otrzymała jednak imię Helena, bowiem ksiądz uznał, iż "Halina" nie stanowi dopuszczalnego rzymsko-katolickiego imienia dla kobiety. Poetka zmieniła swe imię dopiero po powrocie z USA.

Obca - Diana Gabaldon

Przyznajcie się - kto z was nie słyszał nazwiska Diana Gabaldon? Albo lepiej - kto z was nie miał żadnej styczności z jej bestsellerową serią o podróżach w czasie? Ja muszę wyznać, iż po raz pierwszy wpadłam na napisaną przez nią historię w postaci serialu. Jako że bardzo mi się spodobał (serio! Jest znakomity!), musiałam też sięgnąć po książkę!

Jest rok 1945 rok. Nareszcie skończył się najgorszy okres w życiu Claire Randall - która była brytyjską sanitariuszką w czasie II wojny światowej - oraz jej męża, Franka, miłośnika historii, a na czas konfliktu - żołnierz. Teraz muszą na nowo odnaleźć się w otaczającej ich rzeczywistości.

Obydwoje udają się na zasłużone wakacje do Szkocji. Na nowo poznają się z Frankiem, na nowo zaczynają się kochać, wspierać. Wszystko wydaje się zmierzać ku upragnionemu szczęściu, gdy wtem na spacerze natrafiają na kamienny krąg. Claire dotyka głazu i - nie wiadomo kiedy, nie wiadomo jak - zostaje przeniesiona do roku 1743. Tym samym trafia w sam środek intryg właścicieli ziemskich i knowań szpiegów, które zagrażają jej życiu, ale i mogą złamać serce...

"Obca" to zaledwie pierwsza część historii, która rozciągnęła się już na osiem części! Po raz pierwszy ukazała się 1 czerwca 1991 roku. To saga osadzona w osiemnastowiecznej Szkocji. Każda z książek to niesamowicie grube tomiska niezapomnianych przygód, nietuzinkowych postaci oraz cudownej miłości!

Pieśń Lodu i Ognia. Tom IV [Uczta dla wron Cienie śmierci + Sieć spiskowców ] - George R.R. Martin

Powiedzcie mi, czy w tym gronie jest choć jedna osoba, która nie słyszała nazwiska pisarza powieści fantasy - George R.R. Martina? Śmiem wątpić. Autor pisze nieprzerwanie od dziesiątek lat, a jego bestsellerowa saga "Pieśń Lodu i Ognia" bije w ostatnich latach rekordy popularności dzięki genialnej ekranizacji zatytułowanym pierwszym tomem sagi: "Gra o Tron"! To właśnie dzięki niej mogłam zakochać się w tej wielowątkowej historii i miłości, władzy i honorze!

W Siedmiu Królestwach nikt nie jest bezpieczny, o czym mógł się przekonać młody król, Joffrey - wydawałoby się najbardziej strzeżona osoba w kraju - który przypłacił za swą głupotę życie na własnym weselu. Po tym wydarzeniu to jego matka, Cersei przejęła władzę z planem  Jednakże to nie śmierć króla, a Robba Starka wywołała największą falę smutku i złamała kręgosłup buntowi północy... Co gorsza, wojna pięciu królów zbliża się powoli do końca - z tego powodu ród Lannisterów i ich sojusznicy uważają się za zwycięzców. Czy tak też jest w istocie? Czy ludzie otaczający się Żelaznym Tronem nie zapominają przypadkiem o Martellowie z Dorne, o dziedzicu króla Balona, aż w końcu o Matce Smoków? 

Kryminalistka - Joanna Jodełka

O mojej miłości do kryminałów nie muszę chyba nikogo przekonywać. Może świadczyć o tym nie tylko ilość recenzji książek Agaty Christie, ale również ich bardzo dobre oceny. Jednakże nie chcę się ograniczać w tym gatunku jedynie do angielskich pisarzy i coraz częściej sięgam po polskich twórców. Tym razem padło na nieznaną mi wcześniej pisarkę - Joannę Jodełkę i jej najnowszą książkę pt. "Kryminalistka". 

"Spójrz na mnie! Przynajmniej spróbuj. I nie odwracaj książki, nie wgapiaj się w okładkę. Teraz tak nie wyglądam. Teraz siedzę na tej ławce. Skulona. Czuję słońce, które parzy mnie w kark. Ale nie potrafię się wyprostować. [...] Mam potargane włosy [...] Nie chcę myśleć czym. Czy to krew? Czy jakieś inne świństwo?".

Tymi oto słowami główna bohaterka rozpoczyna dialog z czytelnikiem, obiecując tym samym, iż zaraz wyjaśni nam całą zagadkę, dlaczego siedzi sama, smutna i z krwią na włosach. Powrócimy zatem do początku...  

Do smutnego początku, w którym to małżeństwo Joanny jest dalekie od ideału. Krzysztof, autor bestsellerowych poradników psychologicznych, w prywatnym życiu nigdy nie stosował się do rad, którymi tak chętnie dzielił się z czytelnikami. Żonę traktował z góry, a jej pisarstwo uważał co najwyżej za nieszkodliwe hobby. Interesowało go wyłącznie zarabianie pieniędzy. Czas spędzał przeważnie w gronie wpływowych znajomych. W końcu Joanna odważyła się powiedzieć dość. Erotyczna przygoda okazała się tylko wstępem do nieoczekiwanych zmian w życiu potulnej dotąd kobiety. Coraz bardziej osaczana przez znajomych Krzysztofa, Joanna krok po kroku zaczyna poznawać okrutną prawdę[*].

Zagadka Błękitnego Ekspresu - Agata Christie

Oto powieść, którą osobiście autorka nie lubiła i uważała za nieudaną. Nawet w jednym z wywiadów powiedziała, że żałuje, iż w ogóle oddała ją do druku. Jak to zatem jest z tą "Zagadką Błękitnego Ekspresu"? Czy naprawdę jest czego żałować?

Zamężna córka znanego miliardera Rufusa Van Aldina, Ruth Kettering, podczas podróży luksusowym „Błękitnym Ekspresem” zostaje zamordowana. Szybko okazuje się, że motywem zabójstwa była kradzież drogocennego naszyjnika, który dziewczyna na krótki czas przed śmiercią dostała w prezencie od ojca. Wiadomo, że klejnotem od dawna interesowało się wiele szajek przestępczych, ze znanym kryminalistą o pseudonimie Markiz na czele. Zrozpaczony stratą córki milioner postanawia zaangażować do wyjaśnienia sprawy najsłynniejszego detektywa na świecie - Herculesa Poirota*.

Z wielką ciekawością rozpoczęłam "Zagadkę Błękitnego Ekspresu". W końcu po takiej informacje od samej autorki, jako wielka fanka nie mogłabym sobie odpuścić tej lektury. No bo dlaczego Agata Christie żałuje wydania swojego kryminału?

Początek jak zawsze zaczyna się obiecująco - nieco mętnie, ale zgodnie ze znanym wcześniej sposobem Agaty Christie, w której to poznajemy bohaterów. Zagadka się zawiązywała. Morderstwo dopełnione. Wszystko ładnie. Dopiero wtedy rozpoczęły się "zgrzyty".

Uśpione morderstwo - Agata Christie

Agata Christie z wyprzedzeniem myślała o swojej śmierci - a przede wszystkim o tym, by przez przypadek jej nie zaskoczyła. By nie dać się przechytrzyć "kościotrupowi z kosą" już z dziesięcioletnim wyprzedzeniem napisała zakończenie kariery detektywistycznej zarówno dla jajogłowego Belga, jak i dla miłej starszej pani. Samo "Uśpione morderstwo" zostało opublikowane 10 miesięcy po jej pogrzebie.

Gwenda Reed, główna bohaterka ostatniej powieści Agaty Christie -w porównaniu do samej autorki - nie myśli o żadnym pogrzebie, odejściem, śmierci, bowiem nareszcie powraca do Wielkiej Brytanii - tym razem już jako żona wspaniałego mężczyzny, Gilesa. Na jego prośbę rozpoczyna poszukiwania ich wymarzonego domu. Po kilku dniach ciężkiej pracy, odnajduje dziwnie bliski, wręcz znajomy budynek. I może faktycznie coś musi być na rzeczy, skoro, gdy go zwiedza, ma przeczucie, jakby już w nim kiedyś była.  Przez chwilę przestaje o tym rozmyślać, gdy nagle - podczas pewnego przedstawienia teatralnego - wspomnienia z przeszłości powracają. Nie należą jednak do najmilszych... okazuje się bowiem, iż Gwenda jako mała dziewczynka nieświadomie była świadkiem morderstwa. Dlatego też - pomimo ostrzeżenia panny Marple, że morderstwo nie jest czymś, co można traktować lekkomyślnie - postanawia rozpocząć śledztwo.

Zagubione lwiątko - Maciej Jadczak

Czy już kiedyś mówiłam, jak bardzo uwielbiam książeczki dla dzieci? Są takie kolorowe, wesołe - po przeczytaniu ich od razu chce się żyć! Oby było ich jak najwięcej!

Ta skromna, malutka a przy okazji jakże kolorowa okładka skrywa pod sobą króciutką wierszowaną historyjkę rodziny przemiłych lewków, a każdy z nich jest inny. Poznamy grubego Rysia, Stasia z krzywymi łapkami, dalej Kasię z warkoczykami, potem Zosię, no i Krysię... gdzieś jednak zapodział się Krzysio!

Duma i uprzedzenie - Jane Austen

Klasyka romansu! Najpopularniejsza powieść angielskiej pisarki, Jane Austen - "Duma i uprzedzenie". Książka, do której odwołuje się wielu współczesnych pisarzy! O to powieść, którą znają wszyscy! 

Jeszcze nie tak dawno temu - tak w XIX wieku - najważniejszym aspektem w życiu kobiety było małżeństwo. Im mężczyzna zamożniejszy, tym liczniejsze jest grono jego znajomych. Ostatecznie "jest prawdą powszechnie znaną, że samotnemu a bogatemu mężczyźnie brak do szczęścia tylko żony".

Lecz małżeństwo ówcześnie było planowane z wyprzedzeniem przez rodziców młodej pani. I tak też było w przypadku pani Bennet, która na wieść o przybyciu bogatego dziedzica, pana Bingleya, nie dawała panu Bennet tak długo spokoju, aż w końcu przywitał się z kawalerem, a przyszłym kandydatem na męża. Doprowadza to do miłego balu, w którym to bogacz poznaje pięć córek Bennet: Jane, Elisabeth, Mary, Kitty oraz Lidię. Jednakże wśród tłumu wyróżnia się jeszcze jeden przystojny kawaler - pan Darcy, który - pomimo swego majątku - wzbudza niemiłe uczucia szczególnie w sercu drugiej siostry, Lizzy, która nawet nie stara się o zachowanie pozorów. I może właśnie to prowadzi do zainteresowania pana Darcy'ego piękną Lizzy...?

Sztukoterapia - Art Deco. 100 antystresowych kolorowanek

Macie problemy ze stresem? Zmagacie się z nim od dawna, a mimo to dalej wasze ręce trzęsą się nie miłosiernie oraz wydaje wam się, że wasza głowa zaraz wybuchnie? A może po prostu lubicie kolorować?

Niezależenie od odpowiedzi chciałabym Wam wszystkim przedstawić bardzo ciekawą pozycję, na której sam widok zaraz się uśmiechnęłam. Po raz pierwszy spotkałam się z takim spojrzeniem na kwestię stresu - jakby nie było: wystarczy często jedynie znaleźć w myślach miłe wspomnienie bądź coś sobie wyobrazić, odprężyć się... i coś porysować!